به نام خداوند جان وخرد

به طور کلی چای از برگ گیاه کاملیا سیننسیس تهیه شده و در سه نوع اصلی سبز، سیاه و اولانگ وجود دارد. چای سبز به خاطر خواص درمانی فراوان طرفداران زیادی دارد. این چای سرشار از آنتی اکسیدان بوده و تاثیر گذاری آنتی اکسیدان های آن بیشتر از ویتامین های C و B می باشد (این دو ویتامین منبع مهم انتی اکسیدان هستند).

برخی از خواص درمانی چای سبز:

چای سبز به دلیل وجود انتی اکسیدان باعث به تعویق انداختن روند پیری و در نتیجه شادابی و جوانی می شود.

یکی دیگر از اثرات مثبت چای سبز کاهش کلسترول بد خون و افزایش کلسترول خوب می باشد. بنابراین مانع بروز بیماری های قلبی عروقی و سکته می شود.

فلوراید موجود در چای سبز  عمده ترین دلیل تاثیر مثبت ان بر استخوان و دندان است.

این ماده با از بین بردن باکتری های نامناسب محوطه دهان بوی بد دهان و تنفس بد بو را مرتفع می کند.

چای سبز از ابتلا به سرطان های پروستات، سینه، تخمدان، کولون، ریه و مثانه تومور مغزی در کودکان و سرطان کیسه صفرا و مجاری صفراوی جلوگیری می کند.

چای سبز همچنین برای کاهش وزن و درمان اختلالات معده، تهوع، اسهال، سردرد و ... استفاده می شود.

گفتنی است چای سبز فعالیت سلول های مغز به ویژه بخش های مربوط به حافظه را تقویت و تحریک می کند. از طرفی چای سبز باعث کاهش میزان استیل کولین شده و مانع از تخریب سلول های مغز و بروز آلزایمر می شود.

مصرف بیش از حد  این ماده:

باعث ایجاد مشکل تحریک پذیری پایانه های عصبی و همچنین اختلال دفع آب و الکترولیت در بدن  می شود.

این چای مانند چای سیاه باعث اختلال در جذب اهن می شود و بهترین زمان مصرف ان دو ساعت بعد از غذاست. 

زنان باردار  باید مصرف ان را کاهش دهند چون ممکن است با رشد جنین تداخل داشته باشد.